Decidido está
el como ha de acabar.
-Hasta que encuentre paz
no jugaré a amar.
Con lo bien que se está
pintando en soledad
los recuerdos ya vividos
y deseos por lograr...
-Sabido es
que fácil no ha de ser
pero intentarlo otra vez
más no has de perder
y si pierdes...
¿qué es perder
si no un juego del querer?
La partida está comenzada
y la estrategia consolidada,
pero esto es un juego
con mas de un participante
¿eres tu el caballero andante?
-Yo no jugaré mas,
no sancionaré el lugar
ni la manera de actuar.
Es un juego sin reglas
los movimientos no los planifican.
¿Dónde hay que llegar para ganar?
¿y el premio?
- La tranquilidad del saber estar.
Otra partida más
en este juego del amor,
que nunca se sabe cuando empezó
ni cuando ni como acabó.
6 comentarios:
Encantoume. Ensimismate en todo, escribe e escribe para encher os recunchos dos meus ollos coas tuas palabras de sinceridade arroladora.
Me gusto mucho, encantador. saluditos
Psicoanálise:
As causas polas que un individuo intenta relacionarse mediante a rede son varias mas podemos describilas con poucas linhas. Trátase dunha persoa morta. Tan so se enfrenta á vida á través da pantalha do seu ordenador porque é incapaz que a vida non so ten momentos bos, senón tamén maos, é unha pura mostra de adolescencia tardía. Procura unha seguridade na súa casa desde a que poder interaccionar co mundo, tendo sempre a posibilidade de apagar o ordenador cando non gosta de algo. En palabras de Nietchetzs, esta persoa é todo o contrario a unha ninhinlista, tan so un/ha morto/a en vida, incapaz de afrontarse a un cúmulo de sensacións, afectos e por suposto os seus contrario: odios, desafectos, insatisfaccións... Este individuo despréndese do todo o que o caracteriza como humano: e vóltase un robot. A súa interacción real prodúcese cun hardware.
Anónimo vivindo a vida pirata.
Iso é o que sodes todos vós: Robots. Abortos de humanidade real. Falades de sensacións que nunca vivístedes nen viviredes. Tan so podo sentri mágoa por vós. Mágoa é un sentimento humano. Oxala poda conseguir que sintades algo ainda que sexa odio.
Me gusta este rinconcito tuyo de la palabra. Gracias por añadirme a tus favoritos, seguiré tu rastro poético.
Un beso
Si no existiera la red yo no podria haberme deleitado con tu poesía, con tus hermosos versos. Una persona muerta no es quien se relaciona por la red sino aquel que vive analizando la vida de los demás porque es incapaz de vivir la suya propia (prueba de ello es que firma anónimo). Gracias por añadir mi blog a tus favoritos, te mando besos y espero que sigamos intercambiando nuestra poesía que no es más que intercambiar nuestros sentimientos.
Publicar un comentario